Όταν η βλακεία ... γίνεται επιστήμη ...

Φοιτητής "πηγαίνω σε όλα τα μαθήματα"

Πρόκειται για μια κλασσική κατηγορία φοιτητών, που υπάρχουν σε όλες μα όλες τις σχολές. Είναι αυτοί που στο γυμνάσιο φοβούνταν να κάνουν κοπάνα, που στο λύκειο το σκέφτονταν αν θα πάνε στην 5ήμερη, είναι αυτός που έψαχνες για να δείρεις επειδή σου έβαλε απουσία την πρώτη ώρα και ας μην κατάλαβε ο καθηγητής την έκανες για καφέ. ’λλοι τους λένε φλώρους, άλλοι φυτά, άλλοι σπασίκλες, σημασία έχει πως ο κόσμος να χαλάσει, ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ. Είτε αυτό είναι αγγλικά, είτε από τα πιο δύσκολα της σχολής. Φυσικά και κάθονται πάντα στις 2, βαριά 3 πρώτες σειρές και μέχρι να τελειώσει το μάθημα είναι σαν να παίζουν το "αγαλματάκια ακούνητα-αμίλητα".

Η χρησιμότητά τους ως προς τους άλλους φοιτητές, άρα και εσένα (καλά κατάλαβες, αν ανήκεις σε αυτήν την κατηγορία σταμάτα να διαβάζεις ΕΔΩ.) είναι φυσικά για τις σημειώσεις τους, αφού δεν λείπει ούτε τελεία από αυτά που γράφει και λέει ο καθηγητής.
Σε προχώ επίπεδα μάλιστα φέρνουν και μαγνητοφωνάκι ώστε να μην χάνουν ούτε το τελευταίο "και". Προσωπικά δεν είχα τη χαρά να το δω αυτό ποτέ, ελπίζω να το ζήσω και αυτό κάποτε, καθώς θα μου προσφέρει άπλετο γέλωτα. Φανταστείτε δηλαδή πως αντί για τετράδια με σημειώσεις στο σπίτι θα έχουν κασετοθήκη. Όταν λείψετε σε κάποιο μάθημα λοιπόν μπορείτε να τους πείτε "μήπως έχεις την καινούρια κασέτα μαθηματικά;" ή να τους πειράξετε λέγοντάς τους "εγώ τα έχω στο mp3 και τα ακούω στο λεωφορείο" ή "είδα χτες έναν μαύρο να πουλάει σε cd το αυριανό μάθημα". Μπαχααχαχαχαχαχαχ τραγικοί.


Φοιτητής "δεν ξέρω σε ποια σχολή βρίσκομαι"

Μεγάλη μερίδα των σημερινών φοιτητών, ανήκει στη συγκεκριμένη κατηγορία. Πρόκειται για αυτούς που ήρθαν στο πανεπιστήμιο για να γραφτούν, να πάνε σε 5-6 μαθήματα στην αρχή, βαριά κανένα εργαστήριο αν τους υποχρεώνει το σύστημα (ααααααααααααχ... ρουφιάνα κοινωνία) και σε τίποτα εύκολα μαθήματα στις εξεταστικές. Αν τους ρωτήσεις στο δρόμο σε ποια σχολή είναι παίζει και να μην ξέρουν, σε αντίθεση με τις καφετέριες της πόλης, τις οποίες γνωρίζουν απέξω και ανακατωτά συμπεριλαμβανομένων των τιμοκαταλόγων τους.
Αν είστε από αυτούς που παρακολουθούν, έστω και στοιχειωδώς, καλό είναι να μην τους αφήσετε να μάθουν πως έχετε σημειώσεις. Για ευνόητους λόγους.


Φοιτητής "ουάου, δικέ μου, τα ξέρω όλα"

Προσωπικά είναι η αδυναμία μου. Είναι οι τύποι που κάνουν μπαμ από 'δω και πέρα, που τους βλέπεις και λες "Ω ΡΕ ΦΙΛΕ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟΥΣ ΨΑΓΜΕΝΟΥΣ". Αυτοί λοιπόν είχαν την ευλογία με το που πέρασαν στη σχολή και έκαναν 1-2 μαθήματα έτσι για ζέσταμα, την επόμενη μέρα να ξέρουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Σίριουσλι όμως. Ένας από τους ελάχιστους λόγους για τους οποίους μου αρέσει να παίρνω το λεωφορείο από το πανεπιστήμιο είναι για να τους ακούω να συζητάνε -σιγανοφωναχτά, ώστε να μας ακούνε και οι γύρω και να λένε ΠΣΣΣΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΨΑΓΜΕΝΟΣ- για διάφορα θέματα περί της σχολής, τόσο για μαθήματα, που τους ακούς και πραγματικά νομίζεις πως θα πάνε την επόμενη μέρα ακριβώς και θα γράψουν σε όλα 10, όσο και για θέματα οργανωτικά της σχολής, όπως για το ποιος καθηγητής περνάει μαθητές και ποιος κόβει κλπ.
Αδυναμία μου αποτελούν οι φοιτητές σχολών υπολογιστών, οι οποίοι έχουν το στιλ του "ξέρω τόσα πολλά από υπολογιστές που σκέφτομαι με 0 και 1". ΦΥΣΙΚΑ και δουλεύουν ΜΟΝΟ σε macbook ή στη χειρότερη linux διότι τα windows και η microsoft είναι banal πλέον, suXX όπως λένε στην uber-l33t γλώσσα τους. Ξέχασα να αναφέρω πως η πλειονότητα των παραπάνω φοιτητών ανήκουν στο αγαπημένο σε όλους μας 1ο έτος και δη 1ο εξάμηνο. Εκεί που περνάς σε μια ψωρροσχολή από το λύκειο και νομίζεις πως ξαφνικά είσαι ο Einstein. Περαστικά σας εύχομαι.


Φοιτητής "ρουφιάνος"

Στη συγκεκριμένη κατηγορία ανήκουν κάποιοι από τους φοιτητές "πηγαίνω σε όλα τα μαθήματα", όχι όμως όλοι. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η σπιουνιά, το "να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει" ένα πράμα που κοιτάνε να εκμεταλλευτούν τα πάντα ολομόναχοι και φυσικά χωρίς να πούνε κουβέντα. Κλασσικό παράδειγμα είναι ας πούμε το ότι δε σου δίνουν ΠΟΤΕ σημειώσεις, ωστόσο αν χάσουν κάποιο μάθημα σου γλύφουν τον κώλο για να στις πάρουν. Όπως επίσης και το φαινόμενο της αντιγραφής στην εξεταστική, που όταν ξέρουν τα ζητήματα πέφτουν ολόκληροι πάνω απ' το γραπτό ώστε να μη φαίνεται ούτε γράμμα στον από πίσω, ενώ όταν τα βρουν σκούρα στριφογυρνάνε και σκυλιάζουν ώστε να πάρουν και την παραμικρή πληροφορία. Αντιπαθείς μέχρι αηδίας, μπορείτε να τους κοροϊδέψετε στέλνοντάς τους άκυρες ώρες στη σχολή λέγοντάς τους δήθεν "τα 'μαθες; έβαλε έκτακτο φυσική απόψε το βράδυ στις 9" κατά τις 8 ή να τους δώσετε λάθος απαντήσεις αν σας ζητήσουν να αντιγράψουν.


Φοιτητής "50 χρονών"

’λλη μια κλασσική κατηγορία των σύγχρονων πανεπιστημίων, ειδικά σε σχολές όπως φυσικό, μαθηματικό και κάποιες πολυτεχνικές. Μέλη αυτής της κατηγορίας αποτελούν κάποιοι γκριζομάλληδες κύριοι, με 2-3 παιδιά, που στο 1ο μάθημα νομίσατε πως είναι ο καθηγητής και καθίσατε στο θρανίο μόλις μπήκε στο αμφιθέατρο. Αμ δε. Έλα που θα ρθει να σου ζητήσει τσιγάρο στο διάλειμμα. Οι περισσότεροι είναι ήσυχοι και δεν ενοχλούν, κρατούν δε ιδιαίτερα καλές σημειώσεις τις οποίες δεν έχουν πρόβλημα να δώσουν όποτε τους τις ζητήσεις! Να σκεφτείτε έχουν έρθει φορές που ευχήθηκα να ήταν όλοι σαν αυτούς στο αμφιθέατρο :-P
Το μόνο τους μελανό σημείο είναι οι όποιες "εξω-αμφιθεατρικές" συζητήσεις που ενίοτε ξεκινάνε είτε από τον καθηγητή είτε από αυτούς στη διάρκεια του μαθήματος, με θέμα την πολιτική, την παιδεία και άλλα διάφορα, όπου και ξεδιπλώνουν την "κορεσμένη από εμπειρίες" ζωή τους και απόψεις τους οπότε και συ κόβεις φλέβα ή στην καλύτερη φεύγεις. Αν εφαρμοστεί ο νόμος για τα χρόνια φοίτησης οι περισσότεροι την έχουν πουτσίσει.


Φοιτητής "συνδικαλιστής"

Δε θα μπορούσαν να λείπουν από την παρούσα έρευνα οι αγαπημένοι μας τραγελαφικοί φοιτητές που μπήκαν στη σχολή ως φοιτητές για να βγουν βουλευτές και κομματικά στελέχη. Συχνάζουν στα επιμέρους "Τραπεζάκια" της παράταξης με τα υπόλοιπα στελέχη-συντρόφους-όπως θέλετε πείτε το και δεν πηγαίνουν συνήθως στα μαθήματα, καθώς "θα διαβάσουν από τις σημειώσεις της παράταξης" στο τέλος. Yeah. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προπαγάνδα για το κόμμα τους, το όποιο ενδιαφέρον δείχνουν για σένα φυσικά και είναι ψεύτικο, καθώς γι' αυτούς αποτελείς μια ψήφο υπέρ τους στις συνελεύσεις ή τις εκλογές. Στη σχολή έρχονται σχεδόν κάθε μέρα είτε το πρωί που γίνονται τα μαθήματα, είτε το βράδυ για να κολλήσουν αφίσες, σημασία έχει όμως πως έρχονται. Τα χουμε ξαναπεί και κουράζουμε.


Φοιτητής "ο ωραίος και cool της σχολής"

Εδώ ανήκουν κάτι γραφικά τυπάκια, που ο μόνος λόγος που έρχονται στο πανεπιστήμιο είναι για να δείξουν το ξυρισμένο φρύδι τους, το σκουλαρίκι τους, το tattoo και το κατεβασμένο-ώστε-να-φαίνεται-το-βρακί-και-ο-ξυρισμένος-κώλος-μου πανάκριβο παντελόνι τους. Ξυπνάνε γύρω στις 2 ώρες πριν φύγουν για τη σχολή, προκειμένου να ετοιμαστούν, να μπανιαριστούν, να αδειάσουν όλο το τζελ στο μαλλί τους και να το φτιάχνουν καμιά ώρα μπροστά στον καθρέφτη και φυσικά να φορέσουν μισό λίτρο κολόνια. Είναι εύκολο να τους ξεχωρίσετε από μακριά, καθώς θα δείτε μια φωτεινή επιγραφή στο κεφάλι τους να αναβοσβήνει "Είμαι εδώ για να πιάσω γκόμενα!". Μίζεροι μπήχτες φάση δηλαδή. Το χειρότερο είναι δε, πως σε σχολές όπως φιλοσοφικές, ιατρικές, παιδαγωγικά κλπ έχουν και πέραση. Τζιτιπί.


Φοιτητής "προσπαθώ να την παλέψω"

Για το τέλος αφήσαμε την κατηγορία στην οποία ανήκουν οι μέσοι φοιτητές σήμερα. Ουσιαστικά πρόκειται για αυτούς που όταν τους ρωτάς "πώς τα πας με τη σχολή" σου απαντάνε "την παλεύω" ή "τρέχω μωρέ" ή "προσπαθούμε". Ξέρουν για ποιο λόγο βρίσκονται εκεί και αργά ή γρήγορα θα την τελειώσουν, με όποιο κόστος και να γίνει αυτό. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι το τερατόμορφο πλάσμα που λέγεται εξεταστική, αλλά τις περισσότερες φορές εξοπλισμένοι με σκονάκια, κινητά, σημειώσεις και καμιά φορά διάβασμα, τα βγάζουν πέρα.

 

                                                                 Πηγή :  http://www.kamenoi.gr